(foto: Zoom.nl fotograaf easy42)

De nacht gaf niet thuis op de langste dag. De merels waren onvermoeibaar. Bomen vol in het blad. Groen, zoveel groen, dat ik in eerste instantie de hoog opgestoken hand niet zag. Pas toen hij begon te roepen, ontdekte ik de man tussen de heesters bij het vijvertje. Naast hem op het bankje zat een vrouw van middelbare leeftijd. Ze droeg een beige trenchcoat. Ze kon zo de laan overgestoken zijn vanuit één van de Engelse landhuizen met rieten dak om hem even gezelschap te houden.
Voor de man stond een boodschappenwagentje. Het ding was uit de tijd van mijn moeder, die een decennium lang had getwijfeld over de aankoop van zo’n ‘kangoeroe’, tot het te laat was. De schotse ruit van het canvas was verkleurd en verstoft tot een vaal, grijs lijnenpatroon.

‘Mooi, hè? Mooi!’ Zijn vinger wees naar een paar rode rozen die uit de kangoeroe staken. Zijn stem klonk hees. ‘Wacht. Eéntje voor jou.’
Mijn partner schudde zijn hoofd. ‘Nee, joh hou ze maar lekker zelf.’
‘Nee, wacht, wacht’ Hij slingerde tussen de bank en de vijver door de straat op en haalde ons in, een roos in zijn hand.
‘Mooi, hè? Hier pak an. Voor jou en je vrouwtje.’ Hij duwde HJM de roos in zijn hand. ‘Die krijg je niet,’ zei hij zich wankelend omdraaiend naar daar waar zijn kangoeroe met de resterende rozen stond. ‘Die zijn voor haar,’ wees hij naar de buurvrouw in haar trenchcoat. Onbeweeglijk volgde zij vanaf de bank zijn verrichtingen.
‘Hij heeft wel een korte stengel,’ zei de man. Hij keek peinzend naar het steeltje dat als een lam, half afgerukt pootje aan de forse bloem bungelde. Hij grinnikte en stootte HJM aan: ‘Daar hebben wij, mannen allemaal wel eens last van. Van een korte stengel. Ja toch?’ Hij sloeg kameraadschappelijk zijn arm om de schouders van mijn partner. Met de brede zwaai van zijn arm trok hij een rookgordijn van zware shag en ongewassen kleren tussen mij en de mannen op. ‘Wij jongens, hebben wij vaker toch? Een korte stengel.’ HJM glimlachte met neergeslagen ogen.

Nu kan ik nog iets schrijven over de korte stengel, die al dagen lang fier de grote bloem draagt in het vaasje op de vensterbank, maar dat zou flauw zijn.