De bedelaar blokkeert met zijn rolstoel één van de twee parkeerautomaten op de Place Résistance in Caen. Hij is een waar pièce de résistance in de bedelbranche. Veel menselijke obstakels hebben me de afgelopen uren de doorgang versperd en geld afhandig gemaakt, maar hij spant de kroon.
Zijn plastic bedelnap heeft hij loodrecht onder het retourbakje voor het wisselgeld gezet.
Ernaast een stuk karton met de woorden enfants en travail. Het eerste heeft hij in overvloed, het tweede niet.
Vanuit zijn rolstoel kijkt hij glimlachend toe hoe een vrouw de automaat afranselt. Het ding heeft zojuist haar geld èn haar uitrijkaart ingeslikt en haar creditkaart accepteert hij niet. De bedelaar drukt op een knop. ‘Anglais, roept hij in het apparaat. Via de intercom praat hij de slagboom omhoog. Dankbaar stort de vrouw haar portemonnee leeg in de bedelnap.
Ondertussen probeert een Brit zijn parkeerkaart in het sleufje voor de betaalpassen te proppen. ‘No, no, under,’ wijst de bedelaar. De bedelnap raakt vol.
Ook mijn bankpassen blijken waardeloos. Mijn tientje wappert doelloos tussen mijn vingers. Nergens een gleuf voor biljetten.
‘Changer?’ De bedelaar doet een greep in zijn bedelnap. Ik pak alleen de benodigde 5,60 uit zijn hand.
‘Merci madame.’
Glimlachend wacht de man op de volgende weigering van het plastic geld en wisselt biljetten voor harde munten.
Pas de travail? Beaucoup de travail. De man runt een succesvolle onderneming: La Banque Liquide. Un phénomène unique en Europe.
Ik overweeg over te stappen.