Vandaag is de oceaan turkoois met hier en daar witte schuimkoppen. Op de rotsachtige landtong aan de overkant van de baai staat een wit huisje. Soms stel ik me voor dat ik in dat huisje woon en dat jij in deze baai op een rots ligt te turen naar de voorbijdrijvende wolken.
Jou daar te zien liggen, zou mijn geschiedenis misschien net licht genoeg maken om hem te kunnen dragen.
Ik zal je niet meer schrijven, Agnes. Het zal nooit genoeg zijn. Woorden zijn als cadeaupapier om de feiten. Ze pakken gebeurtenissen in tot een pakketje dat ik in jouw schoot zou leggen. Wat moet je daarmee? Nee, ik zal je niet antwoorden.
Jij zult nooit meer over mij weten dan datgene wat anderen je vertellen."
Uit: Brieven aan Agnes (werktitel)