Eva revisited  (foto: Sibylle Bergemann)
Antwerpse Schrijversacademie, twee jaar geleden: ‘Schrijf een sonnet.’ Een typische Vlaamse streek, dacht ik, om de creativiteit meteen in te snoeren in een keurslijf. Uit dit nieuwe regime werd een tweede Eva geboren. Natuurlijk niet zo mooi als de eerste, maar dat is ook onmogelijk.

Eva

Als ik de baas zou zijn van het verleden,
schiep ik voor haar en mij een nieuw begin
in een tuin bloeiend als de Hof van Eden
Alleen de kinderen mochten daar dan in.

Dan was de slang langs onze poort gegleden
Dan hield de tijd haar hete adem in
Dan was zij niet plots uit het kind getreden
maar speelden wij nog: In spin, de bocht gaat in

De appel viel, and’re verboden vruchten
besmeurden haar dwaze verwondering.
Ik bleef alleen met hem die zingend zuchtte,

zijn oren doof voor vers verzonnen vluchten
van mij die vandaag door gist’ren verving:
‘Mevrouw, geluk is slechts herinnering.’